SERAT WULANGREH

PUPUH II
K I N A N T H I

01
Padha gulangen ing kalbu, ing sasmita amrih lantip, aja pijer mangan nendra,
kaprawiran den kaesthi pesunen sariranira, sudanen dhahar lan guling.

02
Dadiya lakuniraku, cegah dhahar lawan guling, lawan ojo sukan-sukan,
anganggowa sawatawis, ala watake wong suka, nyuda prayitnaning batin.

03
Yen wus tinitah wong agung, ywa sira gumunggung dhiri, aja nyelakaken wong ala,
kang ala lakunireki, nora wurung ngajak-ajak satemah anenulari.

04
Nadyan asor wijilipun, yen kelakuwane becik, utawa sugih cerita, kang dadi misil,
yen pantes raketana, darapon mundhak kang budi.

05
Yen wong anom pan wus tamtu, manut marang kang ngadhepi, yen kang ngadhep
akeh durjana, tan wurung bisa anjuti, yen kang ngadhep akeh bongsa, nora
wurung dadi maling.

06
Sanadyan nora melu, pasti wruh lakuning maling, kaya mangkono sabarang,
panggawe ala puniki, sok weruha gelis bisa, yeku panuntuning iblis.

07
Panggawe becik puniku, gampang yen wus den lakoni, angel yen durung linakwan,
aras-arasen nglakoni, tur iku den lakonana, mufa’ati badanneki.

08
Yen wong anom-anom iku, kang kanggo ing masa iki, andhap asor dipun bucal,
unbag gumunggung ing dhiri, obrol umuk kang den gulang, kumenthus lengus
kumaki.

09
Sapa sira sapa ingsun, angalunyat sarta edir, iku lambanging waong ala, nomnoman
adoh wong becik, emoh angrungu carita, kang ala miwah kang becik.

10
Cerita kang wus kalaku, panggawe ala lan becik, tindak bener lan becik, tindak
bener lan kang salah, kalebu jro caritareki, mulane aran carita, kabeh-kabeh den
kawruhi.

11
Mulane wong anom iku, abecik ingkang taberi, jejagongan lan wong tuwa, ingkang
sugih kojah ugi, kojah iku warna-warna, ana ala ana becik.

12
Ingkang becik kojahipun, sira anggawa kang remit, ingkang ala singgahana, aja
niat anglakoni, lan den awas wong kang kojah, ing lair masa puniki.

13
Akeh wong kang bisa muwus, nanging den sampar pakolih, amung badane
priyangga, kang den pakolihaken ugi, panastene kang den umbar, nora nganggo
sawatawis.

14
Aja ana wong bisa tutur, amunga ingsun pribadhi, aja ana amemedha, angrasa
pinter ngluwihi, iku setan nunjang-nunjang, tan pantes dipun cedhaki.

15
Singakna den kaya asu, yen wong kang mangkono ugi, dahwen open nora layak,
yen sira sadhinga linggih, nora wurung katularan, becik singkiorana kaki.

16
Poma-poma wekasingsun, mring kang maca layang iki, lan den wedi mring wong
tuwa, ing lair prapto ing batin, saunine den estokna, ywa nambuh wulang kang
becik.